لوران فابیوس ،وزیر خارجه فرانسه در آستانه سفر خود به ایران در حالی دم از سهم خواهی از بازار ایرام می زند که در افکار عمومی ملت ایران به عنوان عضو سخت گیر مذاکره کننده و نماینده اسرائیل درمذاکرات هسته ای شناخته می شد .
۰
تاریخ انتشاردوشنبه ۵ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۵:۰۱
کد مطلب : ۲۳۷۴۸
نقدی بر روابط سیاسی فرانسه و ایران
پایان سخت گیری ، آغاز سهم خواهی
به گزارش جهان بین نیوز ، مظاهر توفیقی، کارشناس ارشد ارتباطات در یادداشتی نوشت :
هدف از این یادداشت استفاده از تکنیک "تشبث و توسل به احساسات و عواطف" نیست تابا بهره گیری از احساسات عمومی، ایده ای خاص را به جامعه القاء کنیم. هدف بررسی یک روند منطقی از نگرش و سیاست کشور فرانسه در برابر ایران در تاریخ معاصر است .
اولین بار ایرانیان از طریق فرانسه با قاره اروپا آشنا شدند . " فرانک" نام قومی است که در فرانسه ساکن بوده اند شاید از همین روباشد که در ادبیات مردم ایران به اروپا لقب "فرنگ" داده شده است . تا حدود دهه۳۰ هجری شمسی زبان فرانسه ، زبان دوم ما در مدارس بوده و حتی در روابط دیپلماتیک و سیاسی هم تا این دهه از زبان فرانسه استفاده می شده است .
فرانسوی ها در تاسیس محیط های فرهنگی هم در ایران سابقه دیرینه دارند . ساخت مدارس به سبک نوین و احداث موزه از جمله اقداماتی است که ردپای فرهنگ و سیاست دولت فرانسه را در آنها به خوبی می توان دید . در ایران نام دارالفنون به عنوان اولین مدرسه به سبک جدید برگرفته از دانشگاه های اروپایی از جمله دانشگاه پاریس و دانشگاه ترجمه فرانسه است که در آن زمان با نام دارالفنون در بین اهالی علم شناخته می شدند. دانشمندان فرانسوی مانند "آندره گدار"، باستان شناسان ، نقشی موثر در طراحی و احداث موزه و پژوهش های باستانی در ایران و حتی تاسیس دانشکده هنرهای زیباداشته اند .از طرفی هم بسیاری از تحصیل کرده های ایرانی در دروان معاصر ، تحصیلات خود را در این کشور به انجام رسانده اند. در همه این تاثیر و تاثرات فرهنگی و تاریخی در عین حال که برای کشور در مقاطعی خاص منشاء اثرات مثبتی هم بوده ،نوعی نگاه استعماری هم مشهود است که با توجه به سوابق این کشور اروپایی دور از انتظار هم نباید باشد . حتی در مسائل فرهنگی نیز این نوع نگاه را می توان در اقدامات این کشور دید. به عنوان مثال اگرچه فرانسوی ها در پژوهش های باستانی ایران نقش داشته اند،اما این نکته را نباید فراموش کرد که بهترین آثار باستانی ایران همکنون در موزه لوور پاریس قرار دارند .
روحیه استعماری همیشه با نگاه برتری طلبی همراه بوده است فرانسه نیز به عنوان یکی از قدیمی ترین کشورهای استعمارگر مستثنی از این نوع نگاه نیست . قرارداد " فین کن اشتاین " در عهد قاجار ، قوانین مربوط به کشف عتیقه جات در ایران و انحصار و سهم ۵۰ درصدی آن برای این کشور و نیز خیانت هایی که این کشور در سال های بعد از انقلاب اسلامی علیه نظام تازه تاسیس جمهوری اسلامی انجام داد نمونه هایی از نگرش استکباری و استعماری فرانسه علیه کشورمان است .
البته نوع و میزان دشمنی این کشور بعد از انقلاب شدت و حدت بیشتری به خود گرفت . فرانسه از جمله کشورهایی بود که بیشترین کمک های نظامی را در جریان جنگ تحمیلی به رژیم بعثی عراق داشت .آمار موجود نشان می دهد که این کشور ۷/۴ میلیارد دلار کمک مالی در اختیار رژیم بغداد قرار داده است. هواپيماهاي سوپر اتاندارد و موشكهاي ليزري كه از آخرين دستاوردهاي صنعت نظامي آن زمان محسوب می شد به طرق مختلف از سوی این کشور در اختیار ارتش عراق قرار گرفت . حمایت از مجاهدین خلق از دیگر اقدامات دولت فرانسه در تقابل با جمهوری اسلامی بود به نحویکه فرانسه به عنوان پناهگاه این گروه تروریستی و ضد انقلاب شناخته می شد.فرانسه بعد از جنگ تحمیلی هم پناهگاه ضد انقلاب باقی ماند، در جریان فتنه ۸۸ وزیر خارجه فرانسه از آمادگی سفارتخانه این کشور برای پناه دادن به اغتشاشگران خبرداده و رییس جمهور فرانسه هم با هدف دلگرمی اغتشاشگران از آنها خواست بر روی سفارت این کشور حساب ویژه باز کنند .از اقدامات تقابلی با جمهوری اسلامی که بگذریم فرانسه درتوهین به دین مبین اسلام هم در بین کشورهای دیگر پیشگام است اقدام نشریه شارلی ابدو در توهین به پیامبر اسلام و حمایت های سران این رژیم از این اقدام به بهانه آزادی اندیشه خاطره ناخوشایندی را در اذهان ایرانیان برجای گذاشته است.
اما در تاریخ روابط فرانسه و ایران و در میان سیاست مداران فرانسوی "لوران فابیوس" بیش از دیگران در افکارعمومی خبر ساز بوده است . فابیوس در جریان ورود فراورده های خونی آلوده به ایران در سال ۶۲ و ۶۳که منجر به ابتلای بسیاری از مردم ایران به بیماری ایدزو هپاتیت شد، نقش اصلی داشت .اقدامی که هنوز بسیاری از ایرانانیان مستقیم و عیر مستقیم با آن درگیرند . بعد از دوران جنگ نیز تفکرات ضد ایرانی این سیاستمدار ادامه داشت در جریان مذاکرات هسته ای ایران این سیاست ها به اوج خود رسید به حدی که روی شیطان بزرگ را نیز سفید کرد. به عنوان مثال مواضع وی در مذاکرات ژنو۵ و حمایت از امنیت رژیم صهیونیستی یکی از عوامل اصلی نافرجام بودن این مذاکرات در سال 92بود . سیاست حمایتی فابیوس از رژیم غاصب اسرائیل در مذاکرات اخیر به حدی مشهود بود که وی رسماً کشورخود را متعهد به تامین امنیت اسرائیل دانست . مزد این خوش رقصی ها هم این بود که با وجود آمریکا در مذاکرات مذکور ، بنیامین نتانیاهو از لوران فابیوس به عنوان نماینده اسرائیل در مذاکرات نام برد . فابیوس در کنار حمایت از اسرائیل ، روابط بسیار مرموزی نیز با همسایگان عرب ایران داشت همسایگانی مانند عربستان و امارات که در سنوات اخیر با سیاست های کشورمان تعارضات آشکاری داشته اند.
مواضع خصمانه و در عین حال سخت گیرانه فرانسه و لوران فابیوس در جریان مذاکرات هسته ای با ایران به حدی آشکار بود که بارها مسئولان این کشور صراحتاً به"مواضع سخت گیرانه "خود در این خصوص تاکید کرده بودند . اما با تغییر شرایط و به دنبال توافق هسته ای صورت گرفته و زمانی که بازار ایران همچون سفره ای رنگین نظر دولتمردان خارجی و رقبای تجاری فرانسه را به خود جلب کرده ، وزیر خارجه سختگیر فرانسه و فردی که افتخار نمایندگی اسرائیل را در مذاکرات داشته ،با ادبیاتی طلبکارانه واردمیدان شده و در آستانه سفر خود به ایران اظهار امیدواری می کند که پس از تحریم ها، سهم قابل قبولی از بازار ایران به فرانسه اختصاص یابد. وی با پیش دستی و نوعی فرار به جلو عنوان داشته : اگر فرانسه سختگیر بود حالا باید شرکت های فرانسوی مجازات شوند؟!
این نوع رفتار دولتمردان فرانسه نشان می دهد ادبیات سیاسی این کشور در هر حال علیه کشوری مانند ایران چه در زمان تحریم و مذاکره و چه در زمان برقراری روابط ، از موضع قدرت و از بالا به پائین طراحی شده است. حال باید دید با این وجود،نحوه برخورد ایران به این عضو سختگیر مذاکرات چگونه است ؟ گفته می شود قرار است عده ای ازجمله برخی از مسولان سیاست خارجی کشورمان برگرفته از نظرات شخصیت هایی چون نلسون ماندلا ، سیاست " ما ممکن است ببخشیم اما فراموش نمی کنیم " را محور رفتار سیاسی خود در چنین شرایطی قرار دهند.هرچند این سیاست بسیار منعطف!در مقابل این کشور بسیار سخت گیر مسبوق به سابقه بوده به نحویکه در پرونده خون های آلوده تا کنون هیچ یک از دولت های حاکم، موضع سختگیرانه ای! برای احقاق حقوق آسیب دیدگان این پرونده علیه دولت فرانسه نداشته اند. با وجود اینکه استدلال هایی در این نوع از نگرش ( می بخشیم امافراموش نمی کنیم)وجود دارد، اما قطعا ساده لوحی است اگر اینگونه بیندیشیم که طرف مقابل هم با همین ملاطفت به رفتار سیاسی خود در قبال ایران بپردازد . چه ضمانتی وجود دارد این کشور با سوابق مذکور که فقط گوشه ای از رفتار استعماری آن را در بر می گیرد ، پس از گرفتن سهم خود از بازار ایران ، مجدداً مواضع ضد ایرانی اش را تکرار نکند؟ نوع تعهدات فرانسه به اسرائیل به عنوان دشمن نظام جمهوری اسلامی و کشورهای عرب منطقه که دردشمنی با نظام جمهوری اسلامی تا کنون کم نگذاشته اند با وجود روابط اقتصادی با ایران چه می شود؟
به نظر می رسد با توجه به اشتیاق موجود در بین رقبای اروپایی فرانسه برای ورود به بازار ایران ، دولتمردان کشور می توانند از ظرفیت موجود برای تنبیه دولت فرانسه و سخت گیری علیه این کشور استفاده کنند . سختگیری با دولتی که با افتخار از سختگیری خود علیه ایران صحبت می کند می تواند راهکاری باشد برای کاهش اینگونه رفتارها با کشورمان و حفظ عزت ایران و ایرانی .
مساله ای که یک بار جمهوری اسلامی در جریان دادگاه میکونوس آنرا به خوبی تجربه کرده است . موضع عزتمندانه رهبری فرزانه انقلاب درخصوص بازگشت سفرای کشورهای اروپایی که ایران را ترک کرده بودند و خصوصاً کشور آلمان می تواند نمونه ای از رفتار صحیح و خردمندانه برای سیاست مداران کشورمان در مقابل فرانسه باشد.
انتهای پیام/ج1011
هدف از این یادداشت استفاده از تکنیک "تشبث و توسل به احساسات و عواطف" نیست تابا بهره گیری از احساسات عمومی، ایده ای خاص را به جامعه القاء کنیم. هدف بررسی یک روند منطقی از نگرش و سیاست کشور فرانسه در برابر ایران در تاریخ معاصر است .
اولین بار ایرانیان از طریق فرانسه با قاره اروپا آشنا شدند . " فرانک" نام قومی است که در فرانسه ساکن بوده اند شاید از همین روباشد که در ادبیات مردم ایران به اروپا لقب "فرنگ" داده شده است . تا حدود دهه۳۰ هجری شمسی زبان فرانسه ، زبان دوم ما در مدارس بوده و حتی در روابط دیپلماتیک و سیاسی هم تا این دهه از زبان فرانسه استفاده می شده است .
فرانسوی ها در تاسیس محیط های فرهنگی هم در ایران سابقه دیرینه دارند . ساخت مدارس به سبک نوین و احداث موزه از جمله اقداماتی است که ردپای فرهنگ و سیاست دولت فرانسه را در آنها به خوبی می توان دید . در ایران نام دارالفنون به عنوان اولین مدرسه به سبک جدید برگرفته از دانشگاه های اروپایی از جمله دانشگاه پاریس و دانشگاه ترجمه فرانسه است که در آن زمان با نام دارالفنون در بین اهالی علم شناخته می شدند. دانشمندان فرانسوی مانند "آندره گدار"، باستان شناسان ، نقشی موثر در طراحی و احداث موزه و پژوهش های باستانی در ایران و حتی تاسیس دانشکده هنرهای زیباداشته اند .از طرفی هم بسیاری از تحصیل کرده های ایرانی در دروان معاصر ، تحصیلات خود را در این کشور به انجام رسانده اند. در همه این تاثیر و تاثرات فرهنگی و تاریخی در عین حال که برای کشور در مقاطعی خاص منشاء اثرات مثبتی هم بوده ،نوعی نگاه استعماری هم مشهود است که با توجه به سوابق این کشور اروپایی دور از انتظار هم نباید باشد . حتی در مسائل فرهنگی نیز این نوع نگاه را می توان در اقدامات این کشور دید. به عنوان مثال اگرچه فرانسوی ها در پژوهش های باستانی ایران نقش داشته اند،اما این نکته را نباید فراموش کرد که بهترین آثار باستانی ایران همکنون در موزه لوور پاریس قرار دارند .
روحیه استعماری همیشه با نگاه برتری طلبی همراه بوده است فرانسه نیز به عنوان یکی از قدیمی ترین کشورهای استعمارگر مستثنی از این نوع نگاه نیست . قرارداد " فین کن اشتاین " در عهد قاجار ، قوانین مربوط به کشف عتیقه جات در ایران و انحصار و سهم ۵۰ درصدی آن برای این کشور و نیز خیانت هایی که این کشور در سال های بعد از انقلاب اسلامی علیه نظام تازه تاسیس جمهوری اسلامی انجام داد نمونه هایی از نگرش استکباری و استعماری فرانسه علیه کشورمان است .
البته نوع و میزان دشمنی این کشور بعد از انقلاب شدت و حدت بیشتری به خود گرفت . فرانسه از جمله کشورهایی بود که بیشترین کمک های نظامی را در جریان جنگ تحمیلی به رژیم بعثی عراق داشت .آمار موجود نشان می دهد که این کشور ۷/۴ میلیارد دلار کمک مالی در اختیار رژیم بغداد قرار داده است. هواپيماهاي سوپر اتاندارد و موشكهاي ليزري كه از آخرين دستاوردهاي صنعت نظامي آن زمان محسوب می شد به طرق مختلف از سوی این کشور در اختیار ارتش عراق قرار گرفت . حمایت از مجاهدین خلق از دیگر اقدامات دولت فرانسه در تقابل با جمهوری اسلامی بود به نحویکه فرانسه به عنوان پناهگاه این گروه تروریستی و ضد انقلاب شناخته می شد.فرانسه بعد از جنگ تحمیلی هم پناهگاه ضد انقلاب باقی ماند، در جریان فتنه ۸۸ وزیر خارجه فرانسه از آمادگی سفارتخانه این کشور برای پناه دادن به اغتشاشگران خبرداده و رییس جمهور فرانسه هم با هدف دلگرمی اغتشاشگران از آنها خواست بر روی سفارت این کشور حساب ویژه باز کنند .از اقدامات تقابلی با جمهوری اسلامی که بگذریم فرانسه درتوهین به دین مبین اسلام هم در بین کشورهای دیگر پیشگام است اقدام نشریه شارلی ابدو در توهین به پیامبر اسلام و حمایت های سران این رژیم از این اقدام به بهانه آزادی اندیشه خاطره ناخوشایندی را در اذهان ایرانیان برجای گذاشته است.
اما در تاریخ روابط فرانسه و ایران و در میان سیاست مداران فرانسوی "لوران فابیوس" بیش از دیگران در افکارعمومی خبر ساز بوده است . فابیوس در جریان ورود فراورده های خونی آلوده به ایران در سال ۶۲ و ۶۳که منجر به ابتلای بسیاری از مردم ایران به بیماری ایدزو هپاتیت شد، نقش اصلی داشت .اقدامی که هنوز بسیاری از ایرانانیان مستقیم و عیر مستقیم با آن درگیرند . بعد از دوران جنگ نیز تفکرات ضد ایرانی این سیاستمدار ادامه داشت در جریان مذاکرات هسته ای ایران این سیاست ها به اوج خود رسید به حدی که روی شیطان بزرگ را نیز سفید کرد. به عنوان مثال مواضع وی در مذاکرات ژنو۵ و حمایت از امنیت رژیم صهیونیستی یکی از عوامل اصلی نافرجام بودن این مذاکرات در سال 92بود . سیاست حمایتی فابیوس از رژیم غاصب اسرائیل در مذاکرات اخیر به حدی مشهود بود که وی رسماً کشورخود را متعهد به تامین امنیت اسرائیل دانست . مزد این خوش رقصی ها هم این بود که با وجود آمریکا در مذاکرات مذکور ، بنیامین نتانیاهو از لوران فابیوس به عنوان نماینده اسرائیل در مذاکرات نام برد . فابیوس در کنار حمایت از اسرائیل ، روابط بسیار مرموزی نیز با همسایگان عرب ایران داشت همسایگانی مانند عربستان و امارات که در سنوات اخیر با سیاست های کشورمان تعارضات آشکاری داشته اند.
مواضع خصمانه و در عین حال سخت گیرانه فرانسه و لوران فابیوس در جریان مذاکرات هسته ای با ایران به حدی آشکار بود که بارها مسئولان این کشور صراحتاً به"مواضع سخت گیرانه "خود در این خصوص تاکید کرده بودند . اما با تغییر شرایط و به دنبال توافق هسته ای صورت گرفته و زمانی که بازار ایران همچون سفره ای رنگین نظر دولتمردان خارجی و رقبای تجاری فرانسه را به خود جلب کرده ، وزیر خارجه سختگیر فرانسه و فردی که افتخار نمایندگی اسرائیل را در مذاکرات داشته ،با ادبیاتی طلبکارانه واردمیدان شده و در آستانه سفر خود به ایران اظهار امیدواری می کند که پس از تحریم ها، سهم قابل قبولی از بازار ایران به فرانسه اختصاص یابد. وی با پیش دستی و نوعی فرار به جلو عنوان داشته : اگر فرانسه سختگیر بود حالا باید شرکت های فرانسوی مجازات شوند؟!
این نوع رفتار دولتمردان فرانسه نشان می دهد ادبیات سیاسی این کشور در هر حال علیه کشوری مانند ایران چه در زمان تحریم و مذاکره و چه در زمان برقراری روابط ، از موضع قدرت و از بالا به پائین طراحی شده است. حال باید دید با این وجود،نحوه برخورد ایران به این عضو سختگیر مذاکرات چگونه است ؟ گفته می شود قرار است عده ای ازجمله برخی از مسولان سیاست خارجی کشورمان برگرفته از نظرات شخصیت هایی چون نلسون ماندلا ، سیاست " ما ممکن است ببخشیم اما فراموش نمی کنیم " را محور رفتار سیاسی خود در چنین شرایطی قرار دهند.هرچند این سیاست بسیار منعطف!در مقابل این کشور بسیار سخت گیر مسبوق به سابقه بوده به نحویکه در پرونده خون های آلوده تا کنون هیچ یک از دولت های حاکم، موضع سختگیرانه ای! برای احقاق حقوق آسیب دیدگان این پرونده علیه دولت فرانسه نداشته اند. با وجود اینکه استدلال هایی در این نوع از نگرش ( می بخشیم امافراموش نمی کنیم)وجود دارد، اما قطعا ساده لوحی است اگر اینگونه بیندیشیم که طرف مقابل هم با همین ملاطفت به رفتار سیاسی خود در قبال ایران بپردازد . چه ضمانتی وجود دارد این کشور با سوابق مذکور که فقط گوشه ای از رفتار استعماری آن را در بر می گیرد ، پس از گرفتن سهم خود از بازار ایران ، مجدداً مواضع ضد ایرانی اش را تکرار نکند؟ نوع تعهدات فرانسه به اسرائیل به عنوان دشمن نظام جمهوری اسلامی و کشورهای عرب منطقه که دردشمنی با نظام جمهوری اسلامی تا کنون کم نگذاشته اند با وجود روابط اقتصادی با ایران چه می شود؟
به نظر می رسد با توجه به اشتیاق موجود در بین رقبای اروپایی فرانسه برای ورود به بازار ایران ، دولتمردان کشور می توانند از ظرفیت موجود برای تنبیه دولت فرانسه و سخت گیری علیه این کشور استفاده کنند . سختگیری با دولتی که با افتخار از سختگیری خود علیه ایران صحبت می کند می تواند راهکاری باشد برای کاهش اینگونه رفتارها با کشورمان و حفظ عزت ایران و ایرانی .
مساله ای که یک بار جمهوری اسلامی در جریان دادگاه میکونوس آنرا به خوبی تجربه کرده است . موضع عزتمندانه رهبری فرزانه انقلاب درخصوص بازگشت سفرای کشورهای اروپایی که ایران را ترک کرده بودند و خصوصاً کشور آلمان می تواند نمونه ای از رفتار صحیح و خردمندانه برای سیاست مداران کشورمان در مقابل فرانسه باشد.
انتهای پیام/ج1011